Het zwarte schaap
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift iD - schooljaar 2011-2012).
Aiko vindt op haar oma’s zo ld er een ou de vergelde foto met een meisje erop. Er is geen twijfel mogelij k over wie er op d e foto’s taat. En toch is het onmogelijk ...
De nies klonk hard in de stille ruimte. Ik snufte een paar keer hard en veegde de tranen in mijn ogen met mijn mouw weg. Ik zuchtte. Wat deed ik hier? De zolder benauwde me, al stond het raampje wijd open. Waarom had ik toch aan mama beloofd om oma’s zolder op te ruimen? Vorige week was ze naar een serviceflat verhuisd. Het huis werd verkocht en moest leeg. Maar oma was een hamsteraar. Ik liet mijn ogen misprijzend door de ruimte dwalen.
Overal stapels boeken, oude breitijdschriften, dozen met mappen erin, fotoboeken, een kapotte wieg en zelfs een fiets. Ik zuchtte weer diep. Deze klus kreeg ik echt niet in mijn eentje geklaard. ‘Gewoon alles van de zolder afhalen, Aiko, behalve de zware dingen’, had mama gezegd. ‘Zet ze maar in de garage, dan ruimen Lies en ik het zo snel mogelijk op.’ Tante Lies was mama’s tweelingzus. Als twee druppels water leken ze op elkaar. Mijn zus Lieke was hun evenbeeld. Ik leek op niemand, ook niet op papa.
‘Een mengelmoes’, lachte mama als ik ernaar vroeg, maar de glimlach bereikte haar ogen niet. Oma legde vaak haar rimpelige hand tegen mijn wang en zuchtte droef. Het was een mysterie. En toen gebeurde het. Ik gleed uit overeen losse deken en belandde met een klap op mijn achterste. De doos die ik in mijn handen hield, klapte open en alles viel eruit. De vloer lag bezaaid met foto’s. Mopperend graaide ik alle foto’s zo snel ik kon bij elkaar en propte ze weer in de doos. Net voordat ik de doos opgelucht weer wilde dichtplooien, viel mijn oog op een foto. Ik verstijfde. Mijn gezicht werd warm terwijl ik de foto langzaam oppakte en ermee naar het raam liep. Er was geen twijfel mogelijk over wie er op de foto stond. En toch was het onmogelijk. Het was een oude vergeelde foto en er stond een meisje op. Ik. Of tenminste, iemand die heel erg op mij leek. Zo erg, dat het bijna griezelig was. Als verdoofd legde ik de foto opzij en ging verder met de zolder. Om de vijf minuten keek ik op de klok of mama er nog niet aankwam. Eindelijk hoorde ik voetstappen op de trap. ‘Jij bent goed opgeschoten’, zei mama prijzend, terwijl ze naar de lege zolder keek. Ik had wel honderd scenario’s in mijn hoofd gerepeteerd, maar nu ik haar zag, kon ik geen woord uitbrengen. ‘Wat scheelt er?’ vroeg ze bezorgd en ze liep op mij toe. ‘Je hebt je toch niet bezeerd?’
Ik schudde mijn hoofd en liet haar de foto zien. Mama verbleekte en hapte naar adem. We zaten in oma’s veranda. Mama had thee gezet. Rode vlekken dansten in haar gezicht, ze leek eigenlijk een beetje op mij. Maar niemand leek als twee druppels water op mij, als het meisje op de foto. Mama ging zitten en schraapte haar keel.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van iD, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.