Oh my God!
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Blikopener - schooljaar 2010-2011).
Ik ben ziek. Echt ziek. Ik duizel, mijn handen zweten, mijn hart galoppeert. En soms doet het ook pijn. Een zoete, snijdende pijn in mijn binnenste, die opzwelt als een ballon en dan tegen mijn maag aandrukt, en tegen mijn ribben en mijn hart. Alsof dat lijf van mij te klein is voor alles wat ik voel. Omdat ik zo vol, zo overvol ben.
‘Denk je nu alweer aan hem?’ vraagt Laura. Ze kijkt me met een halve glimlach aan en drukt met haar tong haar kauwgom naar buiten om een bel te blazen. Het dunne vliesje klapt meteen. We zitten op het muurtje bij de bushalte, aan de overkant van de school. ‘Aan wie?’ vraag ik dwaas. Ze rolt met haar ogen en begint weer te kauwen. ‘Hoe wéét jij dat?’ vraag ik, terwijl ik haar harder dan ik wil tegen haar scheenbeen schop. ‘Auw!’ Ze fronst haar wenkbrauwen en wrijft over de zere plek. Ik proest, niet omdat ik het grappig vind dat ze pijn heeft, maar omdat het onderwerp me nerveus maakt. Ze kijkt nu nog bozer. ‘Doe eens normaal!’ ‘Sorry, sorry!’ zeg ik snel. ‘Het is maar dat ... Goh, kijk niet zo. Je weet wel.’
Ik zwaai druk met mijn handen heen en weer, en besef hoe stom ik eruitzie. Ik lijk zo’n Amerikaans meisje uit een realityreeks, dat haar tranen probeert te bedwingen door heftig met haar handen - mét valse nagels - naar haar gezicht te wapperen en dat bij alles ‘Oh my God!’ gilt. Laura gruwt van dat type. Iedereen die in haar buurt de OMG-kreet durft te slaken, wordt ter plekke neergebliksemd. We hebben zelfs een boetepot aangelegd, om te vermijden dat we zelf in de fout gaan. Een euro voor elke omg die eruit floept. En geloof me: het is al afgrijselijk lastig geweest. OMG is net zo moeilijk tegen te houden als een boer na een blikje cola. Maar ik word steeds beter. Zes euro zit er in onze pot. Al drie weken lang.
‘Nee, echt,’ herneem ik me, ‘hoe weet je dat ik aan hem denk?’ Laura haalt haar schouders op en bekijkt me lang. Of niet lang, een seconde of vijf, maar het lijkt langer.‘Je ogen,’ zegt ze dan, ‘die kijken alsof ze ergens in de verte een groot licht gezien hebben. En je mond blijft ergens hangen tussen wel en niet glimlachen. Je luistert ook niet echt naar wat ik je vertel, als je zo bent. Je doet me aan iemand denken, iemand die ik onlangs gezien heb. Alleen kan ik me maar niet herinneren wie het was.’
Ik kan alleen maar een diepe zucht slaken. Want ik denk weer aan hem. Hoe hij naar me lacht, hoe hij me daarnet passeerde in de gang en even tegen me aanbotste. Hij dééd het erom, ik weet zeker dat hij het erom deed. Mijn arm gloeit er nog altijd van. En in mijn hoofd blijven zich maar films afspelen. Films over hoe hij mijn gezicht tussen zijn handen neemt en me zoent. Over hoe zijn tong voelt, over hoe volmaakt hij kust. Dat wil nog weleens tegenvallen. Sommige jongens denken dat ze cakedeeg moeten mengen met hun tong: diep erin, en maar draaien en draaien en draaien, hup hup hup, tot je mond helemaal voos en zanderig aanvoelt. Bij hem zou het anders gaan, dat weet ik zeker. En dan ga ik over naar de volgende film, waarin we iets verder gaan. Hij streelt van mijn gezicht naar mijn hals naar mijn …
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Blikopener, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.