Lelijke prins
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Blikopener - schooljaar 2011-2012).
Hij kwam er niet meteen achter. Jarenlang keek Boudewijn in elke spiegel die hij tegenkwam. Voor het geval de vorige loog. En de vorige vorige. Ten slotte had hij het door: hij was een lelijk jongetje. Het was geen opluchting. Stel. Rosa en ik op het perron. Alleen wij tweeën, verder geen kat. Rosa staat bij de sporen. Haar voeten wankelen net voor de rand. Ik sta achter haar. Die dag, op weg naar huis. Even voorbij Brussel kwam ze naast me zitten. Of ze uit een boek kwam. Een boek met enkel mooie plaatjes. En of ik een idee had hoeveel haltes nog. Jazeker, zei ik. Wat een geluk, zei ze. Zij wist niks van de Kempen. En of ik elke dag de trein naar Brussel nam. En weer terug ook, zei ik. Dat komt goed uit, lachte ze vrolijk. Waarom, wilde ik vragen, maar ik zweeg.
Ik draaide mijn hoofd en keek weer verder door het raam naar buiten. Boven de velden zag ik haar gezicht naar me glimmen. Ik kon mijn ogen sluiten. Ik kon mijn krant lezen. Hardnekkig mijn nagels bestuderen. Opstaan en in de volgende coupé gaan zitten. Ik deed niks van dat alles. Ik bleef maar naar de velden kijken. Ik wilde haar zien glimmen, blinken, schitteren. Ze lichtte alles daarbuiten op, de onnozele bleke velden, de mislukte tuinhuizen onderweg, de scharminkels van kippen voorbij de sporen. Dat één mens dat kon. En dat die mens voor me zat. Onze halte, zei ik. Ze volgde me naar buiten, over het perron, door de voetgangerstunnel naar de parking, haar arm bijna door de mijne. Ik kreeg het er warm van, hoezeer ze me volgde. Het is allemaal de schuld van mijn moeder. Ten eerste heeft zij me gemaakt. En ten tweede, ze heeft dat niet goed gedaan. Ik kwam er niet meteen achter. Jarenlang heb ik in elke spiegel gekeken die ik tegenkwam. Voor het geval de vorige loog. En de vorige vorige. Ten slotte had ik het door: ik was een lelijk jongetje. Het was geen opluchting.
Op elk potje past een deksel. Dat zei ze zo vaak dat ik het begon te geloven. Dat ik geen deksel had. Ze heette Rosa, zei ze. En of ik wist waar de Lange Lindenweg liep. Jazeker, zei ik. Ik ben toch van hier. Ze stak haar arm door de mijne. Of ik met de auto was? Ik ben te voet, zei ik. De Lange Lindenweg? Mijn uitleg omvatte zo veel omwegen dat ze me vroeg om met haar mee te lopen. Mijn naam is Boudewijn, zei ik. Zoals de koning, zei ze. Die is allang dood. Maar jij niet, lachte ze. En ondertussen liep ik naast haar door de velden, al mijn omwegen voorbij. Ik vroeg me af hoe ík zou zijn. Als ik haar was, bedoel ik. Of ik mezelf ook zo zou vertrouwen, mijn arm door de hare, mijn lach in haar oor.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Blikopener, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.