De Andere Kant van Tanguy Verschellen
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Reflector - schooljaar 2010-2011).
Ik heb net de deur achter mij dichtgetrokken en ben op weg naar buiten. Ik woon in de Amadeusblok, op net geen 15 km ten zuiden van het centrum. Aan de kruising van twee verdwaalde metrolijnen die niet in de toeristische brochures staan vermeld. Alles is stad geworden. Natuur is een genre documentaire of een truc om confituur duurder te verkopen. Het heeft dus ook geen zin om nog over steden te praten als verschillende plaatsen. Ik spreek in termen van kilometers tot het centrum, dat doet iedereen die geen debiel is. In mijn geval geldt dat hoe verder je naar het zuiden zit, hoe slechter.
Ik huur dus net geen 15 km buiten het centrum, in een wijk waar alle kleuren min of meer tot een blauwgrijs verworden zijn en alle winkels tralies voor de ramen hebben hangen. Het is minder erg dan het eruitziet, maar toch bijna. Mijn flat lijkt op een schoenendoos waar een van de wanden uitgesneden is om er een stuk plastic folie voor te spannen. Helaas een van de korte wanden. Dat is dan het raam. Mijn schoenendoos staat ergens midden in een muur van ontelbare, identieke schoenendozen, tussen een eindeloze hoop andere muren en blokken.
Actief-geïntegreerd wonen, noemen ze dat hier. Ik hoor mijn rechtse buurman als hij zichzelf trakteert op de nieuwe Hustler en mijn bovenburen als ze ’s nachts naar de pot gaan. Ik noem het dus geen actief-geïntegreerd wonen, ik noem het some fucked-up shit.
Gelukkig ben ik niet vaak thuis. Ik slaap en schijt hier, neem net voor ik de deur uitga en net voor ik in slaap val een douche. Dat is het zo ongeveer. Als de trut van boven doorspoelt terwijl ik me ’s ochtends sta te wassen, gaat de straal maar smalletjes en vloek ik in mijn slapende roes. Ik ben nooit goed wakker als ik thuis ben. Misschien ook maar beter zo. Soms houd ik me in en ga ik er eentje draaien in de toiletten van het winkelcentrum. Die ruiken naar rozen en er speelt wc-lounge. Ken je dat, wc-lounge? Dat is die muziek die je zo lekker doet schijten, de perfecte kak-soundtrack. Lekker laten plonsen zonder je sporen uit te wissen. In de commerciële massa is elke man een getolereerde vandaal.
Actief-geïntegreerd wonen en rozengeurtoiletten dus. En dat terwijl mijn ouders in een paleis wonen, of dacht je dat leefloners en shiftarbeiders doorgaans zonen hebben die Tanguy Verschellen heten? Maar liever in mijn eigen mest dan in de watten van een ander. Een heuse salonrevolutionair, en er nog trots op ook. Ik weet het best, mijn eigen kleine heldenlegende kan niemand schelen, en er zal geen halve letter in de geschiedschrijving door veranderen, maar voor mij is het belangrijk, denk ik. Ik vind het niet erg om een zielige peuteraar te zijn.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Reflector, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.