Zwart, geel, groot
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Reflector - schooljaar 2011-2012).
Het Vlaams-nationalisme kwam gehavend uit de Tweede Wereldoorlog. Vandaag is de N-VA dan weer de grootste partij in Vlaanderen. Wat hebben de Vlaamsnationalisten op 65 jaar tijd bereikt?
Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft het partijpolitieke Vlaams-nationalisme een hele weg afgelegd. Meteen na de oorlog had de stroming het zeer moeilijk. Een groot deel van de Vlaams-nationalisten had tijdens de oorlog gecollaboreerd met de Duitsers en was uitgesproken anti-Belgisch geworden, wat het Vlaams-nationalisme verdacht maakte. De nationalistische leiders en militanten moesten zich verantwoorden. Ook als ideologie was het nationalisme door de oorlog en de misdaden van de nazi’s in de verdomhoek geraakt, niet enkel in België maar in heel Europa. Toch bleven een heel aantal Vlaams-nationalisten trouw aan hun radicale en anti-Belgische ideeën, ook al omdat ze vonden dat de bestraffing van de collaborateurs oneerlijk was verlopen. Een ander deel van de Vlaams-nationalisten ging zich echter meer richten op een betere erkenning van het Nederlands binnen België.
Volk en natie
Na enkele andere pogingen werd eind 1954 een nieuwe Vlaams-nationalistische partij opgericht: de Volksunie (VU). Haar uitgangspunt was dat er een Vlaams volk en een Vlaamse natie bestaan. De Nederlandse taal was daarin het belangrijkste element. Maar veeleer dan een eigen Vlaamse staat eiste de VU federalisme: autonome Vlaamse en Waalse instellingen binnen de Belgische staat. Een belangrijke eis van de partij was ook amnestie: het wegnemen van de schuld en straf van collaborateurs. De VU werd vaak aangevallen omdat veel oprichters van de partij zelf gecollaboreerd hadden tijdens de oorlog en de partij dat ook goedpraatte. De VU was in de beginjaren rechts en christelijk, maar toen vanaf de jaren 1960 de sterke verzuiling achteruit begon te gaan, profileerde ze zich als meer pluralistisch. Ook op socio-economisch vlak plaatste de partij zich gaandeweg meer in het centrum. Er kwamen wat meer linkse mensenbij de VU, maar er waren ook nog steeds meer rechtse tot extreem-rechtse partijleden. Toch konden spanningen lang beheerst worden omdat het socioeconomische niet het belangrijkste was voor de partij. Iedereen deelde de prioriteit om te streven naar Vlaamse autonomie.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Reflector, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.