Portret van een moeder
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Reflector - schooljaar 2010-2011).
Een vrouw gaat op zoek naar haar overleden moeder. Ze begint met haar handtas die aan de kapstok is blijven hangen. Maar die handtas heeft iets in petto wat ze niet had durven te vermoeden.
Jullie zijn mijn bloemen en ik zal jullie nooit vergeten. David Hatuel, tijdens de begrafenis van zijn vrouw en vier kinderen.
Op mijn zeventiende ging mijn moeder dood aan een hersenbloeding. Op mijn achttiende vertrok ik naar Amerika. Op mijn negentiende keerde ik terug en ik schreef me in aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Ik wilde fotograferen. Ik wilde foto’s maken van stenen en preparaten op sterk water, van bomen en van vreemde mensen met vreemde tatoeages. In New York kon ik mijn gedachten verzetten. Ik rookte marihuana die ik in Alfabet City haalde, dronk iedere dag frozen margarita’s en ging met vreemde mannen mee naar nog vreemdere plaatsen.
Het klinkt raar, maar na een paar dagen in Amerika was ik een ander en telde ik de dagen niet meer. Ik kraste geen streepjes meer in de muur van mijn gevangenis. Mijn moeder was dood, punt uit. Ik was een vreemde in een vreemd lichaam in een vreemde stad in een vreemde taal; een illegaal zonder vergunning. Op een avond werd ik tijdens een routinecontrole opgepakt en ondervraagd als een terroriste. Ik sliep een nacht in de gevangenis en moest Amerika verlaten.
Als ik één ding wilde opblazen, dan was het België dat me met zijn eeuwige regen al inhet gezicht spuugde toen ik erboven cirkelde om te landen. Ik wilde niet terug naar Gent. Ik wilde verder vliegen, het vliegtuig kapen en koers zetten naar het oosten ommijn roes-zonder-moeder te rekken. Maar het vliegtuig landde en de zwaartekracht drukte me tegen de grond. Ik was weer klaarwakker en schudde de tijd tussen de dood van mijn moeder en mijn bijna-letterlijke vlucht naar Amerika van me af als een hond die een stok achterna is gesprongen in een meer. Alleen de paar foto’s en de tatoeage die ik er had laten zetten, konden als bewijsmateriaal van mijn vlucht dienen. Ik huilde toen vader naar me zwaaide in de aankomsthal. Hij huilde ook.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Reflector, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.