Prins van de eenhoorns
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift iD - schooljaar 2010-2011).
Het waren duistere tijden in Kennagor. Sinds het aantreden van koning Remas ging het volk gebukt onder zware belastingen. Zo ook in het kleine dorpje Myrwen in het zuiden, waar de pottenbakker Oram woonde met zijn zoon Yandrick. Nu hij veertien was, hielp Yandrick zijn vader dagelijks in de pottenbakkerij. Dat moest ook als ze geen honger wilden lijden. En toch droomde Yandrick ervan dat alles ooit anders zou zijn.
Het was op de negende dag van de zesde maan in het jaar van de Wasbeer dat het vreselijke nieuws door het land trok. De zoon van koning Remas, prins Wilgord, was omgekomen toen hij een eenhoorn had proberen te vangen. Nu was het niet zozeer het nieuws van zijn dood dat het volk van Kennagor schokte, maar wel de maatregel die de vorst daarop uitvaardigde. Om de kinderen te beschermen, droeg hij op om alle eenhoorns uit te roeien. Hun afgesneden hoorns zouden met duizenden het graf van prins Wilgord tooien.
‘Waarom doet niemand iets?’ vroeg Yandrick aan zijn vader. ‘De eenhoorns zijn de ziel van het land, dat heb je me zelf geleerd!’ Oram keek zijn zoon aan met een ernstige blik. ‘Maak je geen zorgen, jongen. Wie een eenhoorn kwaad berokkent, zal daar vroeg of laat voor boeten.’ ‘Hoe vroeger, hoe beter’, zei Yandrick somber.In de zomer kon het aardig heet worden tussen de ovens en na een poos kon Yandrick zich niet meer concentreren. De pot die hij aan het maken was, viel uiteen in een hoopje natte klei. Yandrick stond op en liep zwijgend naar buiten.
Achter het dorp lag een helling die naar een hoger gelegen bos voerde. Yandrick ging er vaak heen als hij even alleen wilde zijn. Het was er heerlijk koel in de schaduw van de hoge bomen en hij hurkte bij het beekje om het zweet van zijn gezicht te wassen. Opeens merkte hij dat hij niet meer alleen was. Ongeveer vijftig voet van hem vandaan stond een eenhoornmerrie ongestoord te drinken met haar veulentje. Het jonge diertje had vooraan op zijn hoofd een knobbeltje, dat doorheen de jaren zou uitgroeien tot een machtige hoorn. Eenhoorns waren schuchtere dieren en je had al veel geluk als je een volwassen exemplaar zag. Yandrick genoot dan ook heel stil van het prachtige tafereel, heel goed wetende dat hij zoiets nooit meer te zien zou krijgen.
Plotseling schrok de merrie op en stormde er in galop vandoor, met haar veulen achter zich aan. Drie ruiters, gewapend met bogen en zwaarden, schoten uit de struiken tevoorschijn en gingen de dieren achterna.Yandrick sprong overeind, maar wat kon een jongen alleen tegen hen beginnen? Nee! Hij moest de eenhoorns helpen! Hij bedwong zijn angst en liep toen in de richting waarin de jagers verdwenen waren. Toen Yandrick de merrie vond, was het al te laat. Ze lag dood in het gras met een pijl in haar flank. Haar prachtige hoorn was met een zwaard afgeslagen en lag wat verder. Huilend knielde Yandrick bij de dode eenhoorn en streelde zachtjes over haar hoofd. Toen hij achter zich geritsel hoorde, keek hij om. Het veulentje kwam aarzelend uit de struiken en rook nieuwsgierig aan zijn moeder.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van iD, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.