Oog om oog, tand om tand?
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift iD - schooljaar 2011-2012).
De Romeinen zijn erg bekend om hun rechtstelsel. In onze rechtspraak worden nog steeds Romeinse regels gebruikt. Toch zijn er ook heel wat verschillen met vandaag. Zo was er wel een gevangenis in Rome, maar die diende enkel om misdadigers in afwachting van hun rechtszaak of executie op te sluiten. Iemand lange tijd opsluiten als straf deden de Romeinen niet. Zij straften op heel andere manieren.
De Romeinen kenden veel verschillende soorten straffen. Heel vaak waren dat lijfstraffen, soms zelfs de doodstraf. In burgerlijke rechtszaken, waarin een onenigheid tussen twee partijen moest worden opgelost, werden meestal boetes opgelegd. Je straf hing ook af van je positie. Belangrijke mensen werden minder zwaar gestraft dan gewone mensen. Voor tempeldiefstal bijvoorbeeld werd een belangrijk man verbannen, maar een gewone sterveling moest levenslang slavenarbeid verrichten in de mijnen. De doodstraf was voor een belangrijk man ook sneller en minder wreed dan voor gewone mensen, vreemdelingen of slaven.
Slaven en vrouwen
Slaven werden beschouwd als eigendom van hun meester, net als een tafel of een ezel. De meester kon zijn slaven straffen hoe hij wilde, hij hoefde aan niemand verantwoording af te leggen. Sommige meesters waren erg wreed en lieten hun slaven doden. Vedius Pollio, een vriend van Keizer Augustus, stond erom bekend dat hij slaven in zijn vijver met vleesetende vissen liet gooien en bleef toekijken hoe ze verslonden werden. Andere meesters waren milder.
Een slaaf kostte bovendien veel geld, zo redeneerden de Romeinen, dus bracht je eigenlijk jezelf schade toe door hem te doden. Vaak werden slaven dan ook op andere manieren gestraft; afranselingen kwamen veelvuldig voor. Het willekeurig doden van slaven werd door verschillende belangrijke Romeinse schrijvers afgekeurd. Niet omdat ze de doodstraf te streng vonden, maar omdat de eigenaar geen verantwoording hoefde af te leggen. Ook een echtgenoot mocht zijn vrouw doden als hij haar betrapte op overspel, want volgens het huwelijksrecht behoorde een vrouw haar man toe. Hij moest evenmin verantwoording afleggen. Tegen je moeder mocht je daarentegen nooit een proces voeren.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van iD, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.