Een broer uit de duizend
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift iD - schooljaar 2010-2011).
De band tussen broers en zussen is een verhaal apart. Je deelt veel met elkaar en dat kan leiden tot een hoop plezier, maar ook tot grote ergernis. En wat als je broer of zus een handicap heeft of speciale zorgen nodig heeft? Ben je dan op een andere manier broer of zus? We vroegen het aan Simon (14) en Alex (13), twee broers met een speciale geschiedenis.
In de puree
Toen Simon 11 was en in het 5e leerjaar zat, voelde hij zich op een dag niet lekker. Simon: ‘Ik had zware hoofdpijn, moest overgeven en kon nauwelijks meer rechtop staan.’ Zijn mama bracht hem op aanraden van de huisarts naar de spoedafdeling van het ziekenhuis. Daar is hij in coma gegaan. Alex: ‘Ik was toen 9. Ik bleef thuis, waar mijn tante mij zou komen ophalen. Die laatste blik van Simon voor ze wegreden, vergeet ik nooit: zijn ogen draaiden scheel en zijn blik viel weg. Dat was heel akelig. In het ziekenhuis bleek dat Simon een hersentumor had. Een paar dagen later werd hij geopereerd. We waren allemaal erg bang dat hij niet meer zou kunnen zien, want de tumor lag vlak bij zijn oogzenuw. Daardoor hebben ze hem ook niet helemaal kunnen weghalen. Ook de hypofyse werd geraakt. Dat is de plek in je hersenen waar al je hormonen geregeld worden, die bijvoorbeeld voor je groei zorgen. Daarom moet Simon nu extra spuitjes krijgen. Het zoutgehalte in zijn bloed moet vaak gecontroleerd worden. Dat mag niet te hoog of te laag worden.’ Simon: ‘Voor die controle moet ik nu altijd plassen in een fles en dat is niet leuk. Hopelijk hoeft dat over een tijdje niet meer.’
Die fles heeft een maataanduiding, zodat de dokters kunnen zien hoeveel Simon geplast heeft. Dat vergelijken ze dan met hoeveel hij gedronken heeft. Zo wordt het zoutgehalte gecontroleerd. Alex: ‘Simon bleef vier maanden in het ziekenhuis. Daarna ging hij naar een revalidatiecentrum in Pulderbos. Daar is hij een jaar lang geweest. Ik ging elke woensdag mee op bezoek.’ Simon: ‘Ik moest opnieuw leren stappen, eten, praten. Heel veel oefenen. Alleen in het weekend kwam ik naar huis. Ik was heel blij toen ik weer voorgoed thuis was. Ik kon weer meer dingen zelf doen. Ik zou mijn familie niet willen missen. Dat voel ik echt sinds ik in de puree zit!
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van iD, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.