'Dansen is een stuk van mezelf'
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift iD - schooljaar 2010-2011).
De dansklas is een grote zaal met een houten vloer. Eén wand bestaat helemaal uit spiegels, je moet zelfs even zoeken vooraleer je de deur terugvindt. Aan de muur daartegenover is de barre, een soort trapleuning zonder trap. Daar beginnen de eerste oefeningen. De lerares doet ze even voor en daarna is het de beurt aan de leerlingen, op pianomuziek die klinkt uit de boxen. De vaktermen dansen door de lucht: plié, battement, relevé. ‘Je handen ontspannen! Been niet te ver plaatsen!’
Er zitten vier leerlingen in de les: twee meisjes en twee jongens. De meisjes dragen een balletpak met maillot, de jongens een T-shirt met een short of een lange, zwarte broek. Jan (15) is een spraakwaterval. Hij kan niet stilzitten en praat met handen en voeten. Hij is in alles geïnteresseerd en wil zoveel mogelijk dingen uitproberen. Constantijn (16) denkt langer na voor hij iets zegt. Hij straalt rust uit en gaat stap voor stap op zoek naar zijn eigen weg. Na een halfuur les smokkelt iD de jongens mee naar buiten voor een interview.
iD: Wanneer zi jn jullie met ballet begonnen?
Jan: Ik was vier. In mijn kleuterklas zat iemand die ballet deed. Dat wilde ik ook weleens proberen. Eerst volgde ik privéles, later ging ik naar de academie. Die ander is al lang opgehouden, maar ik ben het blijven doen.
Constantijn: Als kind was ik altijd en overal aan het dansen: op straat, in de keuken ... Mijn vader stelde daarom voor dat ik ballet zou volgen. Ik was toen een jaar of acht, negen. Zo is het begonnen. Tussendoor ben ik weleens een paar jaar gestopt. De uren van de les vielen zo slecht dat ik te veel tijd kwijt was. Maar ik miste het wel. Daarom ben ik er opnieuw mee begonnen. Ik moet na school nog altijd lang wachten voor de balletles begint, en dan ben ik pas laat thuis. Maar tussendoor werk ik aan mijn huiswerk.
Moet je veel geduld hebben om aan ballet te doen?
Jan: Voor het oefenen van een sprong bijvoorbeeld wel. Die sprong is vaak technisch vervelend om te doen en het vergt veel moeite om dat onder de knie te krijgen. Waar je ook geduld voor moet hebben, zijn al die domme opmerkingen: als ik ongeduldiger was, zouden er ondertussen een paar mensen met een bloedneus rondlopen.
Constantijn: De oefeningen lukken nooit zomaar. Je moet ze altijd een paar keer oefenen. Dat zorgt af en toe voor frustratie, maar het helpt als je ziet dat anderen het er ook moeilijk mee hebben. Ook voor de lenigheid, de strek- en rekoefeningen, moet je geduld hebben. Je wordt immers niet vanzelf lenig. Maar één ding is zeker: het is keiplezant!
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van iD, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.