Op het juiste ogenblik
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Blikopener - schooljaar 2010-2011).
Buenita en haar moeder worden achtervolgd door een nachtmerrie die hen van stad naar stad jaagt. Wat er ook gebeurt, ze moeten altijd in beweging blijven. Hij kan in alle gedaantes verschijnen. En hij slaat toe op het juiste ogenblik.
De man die voor ons de trap opging, had bruine tanden en bloeddoorlopen ogen. Hij liet een zurige dranklucht achter. Joyce hield haar adem in. De klok in de gang gaf met rode cijfers de datum aan. ‘U kunt de kamer voor twee maanden huren.’ Joyce rook zijn ongewassen lijf dat doordrongen was van tabak en andere luchtjes. Hij leek op elke conciërge die ze de voorbije vier jaar hadden ontmoet. Net als de kamers die ze hadden bezocht. Deze was niet anders. Een te smal tweepersoonsbed, een toilettafel met roestbruine vegen onder de kraan, altijd een barst in de spiegel.
Alles was herkenbaar, niets veranderde en alles was al eens gezegd, honderdduizend keer. De nachtmerrie die levend bleef, die haar en haar kind achtervolgde en hen steeds van stad naar stad jaagde. Waarom herhaalde alles zich? Lift buiten gebruik, schakelaars die doordraaiden, barsten in de spiegel.Ze voelde een pels langs haar benen glijden. Ze kringelde om haar heen. Dat was niet goed. Een zwarte magere kat. Net als de vorige. De deur kraakte open. Joyce knikte hooghartig, om de man duidelijk te maken dat hij zich niets in zijn hoofd hoefde te halen. Hij keek grijnzend naar haar borsten en legde even zijn hand op het hoofd van Buenita, die hem onmiddellijk afschudde. Voor haar zes jaar was Buenita wijs.
Joyce zette de koffer neer en wachtte tot de man weg was. Buenita ging op het bed zitten. Joyce bekeek haar dochter. Ze was volmaakt. Het enige in haar leven wat haar hart deed zwellen van trots. De rode schoentjes van Buenita bungelden boven de vloer. Haar kleine handen hielden kapitein Haak stevig vast. De pop was nog van Joyce geweest, toen ze klein was. De kleuren waren een beetje vergaan, hij miste een oog en een been, maar het ijzeren haakje aan zijn pols was nog altijd intact. Joyce probeerde een raam te openen, maar ze waren vergrendeld, zoals in elk goedkoop pension. Niemand kon ontsnappen, vooral zij niet. Nooit. Ze zat gevangen in het leven.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Blikopener, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.