Wil je met me trouwen?
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Blikopener - schooljaar 2011-2012).
Een origineel aanzoek. Een echte verlovingsring (met diamant!). Een spetterende vrijgezellenavond. Een superdure bruidsjurk. Weten die mensen dan niet dat de echtscheidingscijfers nog nooit zo hoog zijn geweest? Hoe komt het dat die romantische rituelen opnieuw helemaal ‘in’ zijn? Mijn tante vertelde me onlangs gechoqueerd dat een jong meisje dat ze kende al meer dan een jaar zat te wachten tot haar vriend – met wie ze al twee jaar samenwoonde – haar een huwelijksaanzoek zou doen. ‘Ze wil dolgraag trouwen, maar ze doet het niet omdat die kerel niet op het idee komt om haar te vragen!’ riep mijn tante uit. ‘Ik dacht dat we voorgoed van die flauwekul verlost waren! Heel vroeger moesten meisjes wachten tot ze “gevraagd” werden, maar in onze tijd zijn vrouwen toch zelfstandig! Ik begrijp er niets van. Piet en ik hebben vroeger gewoon samen besproken wanneer we wilden trouwen. Ik zou verontwaardigd en beledigd geweest zijn als hij me ten huwelijk had gevraagd!’
Feminisme
De hele romantiek rond aanzoeken en huwelijksfeesten lijkt in te druisen tegen alle feministische verworvenheden. Tot de helft van de vorige eeuw waren vrouwen inderdaad vaak afhankelijk van mannen: eerst van hun vader, daarna van hun echtgenoot. Dat was wettelijk zo geregeld. Vrouwen waren financieel ‘ten laste’. Tot in de jaren zeventig werden echtgenoten van vrouwen die op hun eigen naam een bankrekening openden, daarvan door de bank op de hoogte gebracht (maar omgekeerd gebeurde dat niet). Ook emotioneel waren vrouwen afhankelijk van hun man. Vrouwen hoorden het geluk te vinden in hun huwelijk en gezinsleven. De man was het gezinshoofd en wat hij besliste, gebeurde ook. Meestal werd dat allemaal niet zo op de spits gedreven, maar in feite bekleedde de vrouw een ondergeschikte positie. Een echte carrière uitbouwen was er niet bij. De meeste vrouwen deden tot die tijd ook geen hogere studies, maar leerden vooral dingen die hun van pas zouden komen voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Een vrouw die niet ‘aan de man kwam’, was gedoemd om een kleurloos leven te leiden als ongetrouwde dochter van haar ouders. Zelfstandig leven als alleenstaande was ondenkbaar. Veel vrouwen hadden er dus alles voor over om een man te strikken.
Maar er kwamen andere tijden. De maatschappij veranderde en dus ook de positie van vrouwen. Heel wat jobs vergden minder ‘spierkracht’ en waren ook door vrouwen goed uit te voeren. De feministische strijd werkte aan gelijke rechten voor vrouwen. Vrouwen kregen meer keuzemogelijkheden. Ze konden voortaan verder studeren en een beroep uitoefenen, ook na hun huwelijk. Ze werden financieel zelfstandig en gingen voor een relatie waarin overleg de basis was. Mannen waren welkom, maar niet langer levensnoodzakelijk.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Blikopener, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.