Het geheim van de Andes
Doe uw voordeel!
Maak gebruik van de promotiecode iDBlikRef (in te geven bij de bevestiging van het winkelmandje via de knop Bestellen) en ontvang bij een bestelling van minimum 4 artikels een korting van 40%!
De gewenste artikels worden in pdf bezorgd via mail. Hieronder de eerste alinea's van het artikel (uit tijdschrift Blikopener - schooljaar 2011-2012).
Verhalen over verloren steden in verborgen valleien of ondoordringbare oerwouden hebben altijd de fantasie geprikkeld. Toch zijn zulke vertellingen over ‘de door geen blanke ooit betreden stad’ niet allemaal verzonnen. Voordat de snelle ontwikkeling van de luchtvaart en de luchtfotografie elk hoekje van de wereld in kaart bracht, gebeurde het soms echt. Zoals in Peru, nu honderd jaar geleden.
In de zomer van 1911 vertrok een wetenschappelijke expeditie uit de oude Inca-hoofdstad Cuzco. Ze werd geleid door de Amerikaan Hiram Bingham (1875-1956), avonturier, bergbeklimmer, archeoloog en professor in de geschiedenis van Latijns-Amerika. Bingham en co wilden de oude steden Vitcos en Vilcabamba vinden. Die werden in oude Spaanse kronieken vermeld, maar waren nooit veroverd. Van daaruit hadden de laatste Incaprinsen tussen 1533 en 1572 het dappere maar vergeefse verzet tegen de Spaanse veroveraars geleid.
Bij Rosapata kon Bingham het oude bolwerk Vitcos identificeren. Later stootte hij bij Espiritu Pampa - de Vlakte der Geesten - op de resten van een door woudreuzen en lianen overwoekerde stad: Vilcabamba. Maar hoog boven de vallei van de rivier de Urubamba deed Hiram Bingham zijn meest spectaculaire ontdekking, al besefte hij dat toen nog niet.
De ontdekking
Op 24 juli, op zo’n 100 km van Cuzco, kampeerden de reizigers op een zandstrandje vlak bij de Urubamba. Daar ontmoetten ze een zekere Melchor Arteaga, die hun vertelde dat er op een berg in de buurt grote ruïnes lagen. Die ochtend ging Bingham op weg, enkel begeleid door een militair en Arteaga.
Arteaga leidde zijn gezellen naar een wankele brug over de kolkende stroomversnellingen van de ijskoude rivier. Bingham kroop op handen en voeten over de dunne stammetjes die met lianen aan elkaar gesjord waren. Daarna begon een lange klim die grotendeels kruipend werd afgelegd. Tegen de middag bereikten ze, 600 meter boven de rivier, een hut waar enkele indianen leefden. Zij hadden tegen de berghelling een reeks brede terrassen uit de Incatijd blootgelegd, waarop ze nu allerlei groenten, maïs en aardappelen kweekten.
Omdat het zo broeierig warm was, wilde Arteaga niet verder, maar een achtjarige jongen zou Bingham verder leiden. Uitgeput klauterde de Amerikaan omhoog in het spoor van zijn watervlugge gids. Het dichte onderhout, de terrasmuren, omgevallen bomen en haast ondoordringbare heesters bemoeilijkten de tocht. ‘En plots stonden we voor de resten van huizen, gebouwd in het mooiste Inca-metselwerk. Je kon ze moeilijk zien, want ze waren in de loop der eeuwen begroeid met bomen en mos. Maar door de donkere schaduwen en deels verborgen door bamboebosjes en dichte ranken schemerden hier en daar de wit granieten muren door, opgetrokken met fijn behouwen steenblokken die naadloos op elkaar pasten.’
De ene wonderlijke ontdekking volgde op de andere en Bingham raakte ervan overtuigd dat hij de mythische geboorteplek van Manco Capac, de stamvader van de Inca’s, had gevonden. Later meende hij dat dít Vilcabamba was en dat de ruïnes bij Espiritu Pampa dus een latere nederzetting moesten zijn.
Technische fiche
Over deze reeks
Een overzicht van teksten uit het archief van Blikopener, aangevuld met werkbladen en lessuggesties. Elk artikel is apart bestelbaar. Klik hier voor meer info over dit archief of klik op de titel om een stukje van het artikel te lezen.
De gewenste artikels worden in pdf-formaat bezorgd via mail. De teksten bevatten geen fotomateriaal of ondersteunende beelden.